‘‘Κυρίες και κύριοι,

Η Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης, αποτελεί σταθμό ενημέρωσης και αναλογισμού της Ελληνικής κοινωνίας, αναλύοντας τα τρέχοντα προβλήματα και αναδεικνύοντας τρόπους και στρατηγικές, για την αντιμετώπιση τους.

Αποτελεί μια ευκαιρία για τα πολιτικά κόμματα και τα συλλογικά όργανα της χώρας, να προτείνουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που βιώνει η Χώρα και σε μερικές περιπτώσεις, να παρουσιάσει στόχους και οράματα, για μια καλύτερη κοινωνία.

Η Διεθνής Έκθεση που διοργανώνεται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία, συνδέει ανθρώπους, επιχειρήσεις και πολιτισμό, έχοντας μεγάλη σχέση και με την Ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.

Θέμα όμως, που περιπλανάται και χρησιμοποιείται ως υπόβαθρο Κυβερνητικών στόχων, για τα επόμενα πάντα χρόνια.

Εκδηλώνεται από τις εναλλασσόμενες Κυβερνήσεις, μια αισιοδοξία για την πορεία της Ελληνικής οικονομίας στο μέλλον, ενδείξεις για την ανάκαμψη της οικονομίας για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν και προϋποθέσεις, που έχουν δημιουργηθεί για την διατηρήσιμη οικονομική μεγέθυνση στο λαμπρό μέλλον, το οποίο έρχεται μετά το επιζήμιο παρόν.

Νέες αλλαγές σελίδων λοιπόν, από την εποχή της παρακμής, στην εποχή της ελπίδας υπόσχονται στους πολίτες, οι μονομάχοι του δικομματισμού, αγνοώντας το γεγονός, ότι η εποχή της παρακμής, είναι προϊόν της Διακυβέρνησής τους.

Κάθε χρόνο σε αυτή την έκθεση, δίνεται η δυνατότητα στους πολιτικούς Μονάρχες που διαδέχονται ο ένας τον άλλον με βάση την κληρονομική διαδοχή και την επιρροή στην Κοινωνία για περισσότερες από δύο γενιές, να εντυπωσιάζουν με Δεσμεύσεις, που όμως θα ξεχαστούν, ατάκες και συνθήματα που μονοπωλούν στοχεύοντας στο συναίσθημα, που μετεκλογικά θα αντικατασταθούν και πάλι από νέες διαμαρτυρίες, απεργίες και διαπληκτισμούς, μεταξύ των προσώπων εκείνων που θα έχει ο λαός εκλέξει, μετά την απόρριψη των σημερινών που είχε επιλέξει, πριν την απόρριψη των προηγούμενων.

Συστηματικά, χάνεται χρόνος, χρόνια, δεκαετίες, που με τις αναπτυξιακές αυτές πολιτικές που εφαρμόζονται, η Ελλάδα παραμένει ελλιπή στην Ανάπτυξη και στην εξέλιξη.

Μεταφέρεται συνεχώς από έτος σε έτος και πάντα ο ρυθμός της, αναπτύσσεται τη χρονιά των εκλογών.

Είναι το καλύτερο επικοινωνιακό μέσο που χρησιμοποιείται παραδοσιακά από το πολιτικό καθεστώς, για να κρατά σε αναμονή τον λαό που ελπίζει, αλλά και ξεχνά.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Αγαπητοί πολιτικοί, στην Ελλάδα και τις Βρυξέλλες, Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,

Αρνούμαστε κατηγορηματικά, να μας μιλάτε για ενεργειακή κρίση και καταστροφές που έρχονται από την κλιματική αλλαγή, τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, την έλλειψη πόσιμου νερού και τροφίμων, ρύπανση του περιβάλλοντος από τα πλαστικά και τόσες άλλες δυσάρεστες εξελίξεις που μας περιμένουν!

Για εμάς, θα ήταν δικαιολογημένο να μιλάει κάποιος για κρίσεις, μόνο όταν δεν υπάρχουν λύσεις, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία.

Όταν υπάρχουν εφικτές λύσεις και η πολιτεία αρνείται να εφαρμόσει, θα ήταν προτιμότερο, να μιλάμε για έλλειψη βούλησης.

Το ΛΑΪΚΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΜΜΑ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, ούτε ασχολούμαστε με κινδυνολογίες.

Τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα στον κρατικό προϋπολογισμό, δεν προτείνουμε να διατεθούν σε επιδόματα, προτείνουμε να διατεθούν άμεσα σε δημιουργικές επενδύσεις.

Η ανάπτυξη της κοινωνίας, δεν μπορεί να στηρίζεται σε επιδόματα, ούτε μπορεί να ανατίθεται σε εθελοντές.

Απαιτεί παραγωγή έργου, υπό τη μορφή ενέργειας, προϊόντων και υπηρεσιών οι οποίες όμως, πρέπει να είναι βιώσιμες και να μην έχουν αρνητικές συνέπειες στην Ελληνική οικονομία, στη φύση και το περιβάλλον.

Πλέον ζούμε στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής. 

Κρίσιμες αλλαγές συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, με επίκεντρο την ρευστότητα του γεωοικονομικού και του γεωπολιτικού πεδίου, την αβεβαιότητα των συμμαχιών, την κρίση των διεθνών θεσμών.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού, ήρθε να καταδείξει τις διαρθρωτικές και πολιτικές αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ στην Ελλάδα, ήρθε να αποκαλύψει την καχεξία, του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, αλλά και ολιγωρίες, υποκρισίες και ανεδαφικές επιλογές, για το μέλλον του τόπου.

(ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ)

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το ξέσπασμα της ενεργειακής κρίσης, που αποδίδεται στην αυξημένη ζήτηση ενέργειας μετά τα lockdown της πανδημίας, στην μείωση της παραγωγής Φυσικού Αερίου στην Ευρώπη, ιδίως στη Βόρειο θάλασσα και στην Ολλανδία, στις μισογεμάτες υπόγειες αποθήκες ΦΑ στην Ευρώπη, στην καθυστέρηση έναρξης λειτουργίας του αγωγού Nord Stream 2 (πριν το κλείσιμό του) και βέβαια στις κυρώσεις που επέβαλαν κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με αποτέλεσμα η Ρωσία, προκειμένου να διασφαλίσει τα έσοδά της από την παροχή ΦΑ και να προστατέψει την οικονομία της αντί να αυξήσει, σε άλλη περίπτωση, σημαντικά τις προμήθειες, πέραν των ποσοτήτων που προβλέπονταν στα συμβόλαια, έπραξε το αυτονόητο και ό,τι θα έκανε ένας λογικός, νοήμων, ηγέτης για την Χώρα του.

Η πολυδιαφημισμένη λοιπόν ”πράσινη ενεργειακή μετάβαση”, μεταλλάσσεται σε ”πράσινη ενεργειακή κρίση” και οι συνέπειες, βαρύνουν αποκλειστικά τους καταναλωτές και την Ελληνική οικονομία. 

Η εντελώς άκαιρη απολιγνιτοποίηση που είχε αποφασιστεί από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, προσπαθώντας να προβάλλουν το φιλοπεριβαλλοντικό τους πρόσωπο και τις οικολογικές τους ευαισθησίες, ήταν και αυτό, μία από τις αιτίες του υψηλού κόστους ηλεκτρικής ενέργειας, λίγο πριν το αδιέξοδο.

Ίσως όμως, να εξυπηρετεί την Ευρώπη και την Ελλάδα η κατάληξη αυτή, για να δημιουργείται και το άλλοθι της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής, που εφαρμόζεται δεκαετίες τώρα και πλήττει τους λαούς της Ευρώπης, αλλά περισσότερο τους Έλληνες πολίτες.

Έτσι, παρουσιάζεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάθε προπαρασκευασμένη κρίση, είτε υγειονομική, είτε οικονομική, ή ενεργειακή, ώστε να γίνεται αποδεκτή από τον Ελληνικό λαό, παίρνοντας αποφάσεις οδυνηρές μεν, αλλά αναγκαίες, αποσπώντας την συναίνεση των πολιτών στο παρόν, για την εφαρμογή τους στο μέλλον. 

Είναι πιο εύκολο να αποδεχτούμε αντί μια άμεση θυσία, μια μελλοντική, βασιζόμενοι στην ελπίδα, ότι στο τέλος, όλα θα πάνε καλά και θα αποφύγουμε τα δυσάρεστα.

Έτσι, μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, συνηθίζουμε στην ιδέα αυτή και την αποδεχόμαστε μοιρολατρικά, αφού έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, για την τέλεσή της.

(ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ)

Και από την ενεργειακή αυτοκτονία, στην επιστροφή των τηλεφωνικών υποκλοπών, αναπολώντας εποχές του 1989 που η τότε Βουλή των Ελλήνων είχε αποφασίσει την παραπομπή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο, για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας κατ’ εξακολούθηση, στην παγίδευση και παραβίαση τηλεφωνημάτων και προφορικής συνομιλίας και για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας, για την συμμετοχή του στο σκάνδαλο Κοσκωτά. 

173 βουλευτές της ΝΔ και του τότε Συνασπισμού, παρέπεμπαν τον κ. Παπανδρέου, τον πρώην αρχηγό της ΕΥΠ Κωνσταντίνο Τσίμα και τον πρώην Διοικητή του ΟΤΕ Θεοφάνη Τόμπρα, στο Ειδικό Δικαστήριο, με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να αποχωρούν από την αίθουσα της Βουλής.

Βέβαια, με απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου η οποία εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 1992, ο Ανδρέας Παπανδρέου, κηρύχθηκε αθώος!!! και τον Οκτώβριο του 1993 επανήλθε θριαμβευτικά και πάλι στην εξουσία.

Η καλύτερη συνταγή λοιπόν, είναι ο αποπροσανατολισμός του λαού, από τα πραγματικά, καθημερινά του προβλήματα. 

Ένα ακόμα σκάνδαλο, οι σημερινές υποκλοπές, που το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο, όπως όλα τα σκάνδαλα του παρελθόντος.

Το ξέφωτο που αναζητά ο κ. Τσίπρας για την αλλαγή καρέκλας στην Κυβέρνηση, ίσως αποβεί μοιραίο για τον Ελληνικό λαό, διότι όταν η σκυτάλη της εξουσίας, αλλάξει παλάμη και όχι χέρια, τότε η ιστορία, θα γράψει για την νοημοσύνη του Ελληνικού λαού και όχι για τα σκάνδαλα των Κυβερνήσεων.

Μια ιστορία όμως που δεν γνωρίζει κανείς σε ποιους θα απευθύνεται.

(ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ)

Και το λέω αυτό γιατί το φαινόμενο της πολύ χαμηλής γονιμότητας στην Ελλάδα, που είναι αποτέλεσμα και αυτό της πολιτικής ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας των μέχρι σήμερα Κυβερνήσεων της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αλλά και αποτέλεσμα των οικονομικών κρίσεων, της ανεργίας και της οικονομικής αβεβαιότητας, με τους ρυθμούς και την ένταση του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης, αλλά και των μεταναστευτικών ροών, καθώς και την γήρανση, θα επηρεάσει πολυεπίπεδα κάθε πτυχή της ζωής, εκείνων, που θα έχουν απομείνει ως Έθνος.

Οι ανεπαρκής παροχές και υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους για την στήριξη της οικογένειας, αποτρέπει τους νέους να συνδέσουν μεταξύ τους πολύ στενούς συγγενικούς δεσμούς και να αναλάβουν υποχρεώσεις που θα εξισορροπούν την οικογενειακή, με την επαγγελματική τους ζωή, αν υπάρχει και αυτή.

Η εγκατάλειψη παραδοσιακών εννοιών, όπως η Μητέρα, ο Πατέρας, η Οικογένεια, αλλά και το Φύλο, αποτελούν ορόσημα στην πορεία προς την ανανέωση της Κοινωνίας που ζούμε, η οποία διολισθαίνει στην παρακμή.

Η απόρριψη της Οικογένειας, μετά την δυνατότητα συγκατοίκησης με σύμφωνο συμβίωσης ή άλλη μορφή καταχωρισμένης συμβίωσης, καθώς και με τους γάμους των ομοφυλόφιλων, απαξίωσε τις πνευματικές αξίες και τον πολιτισμό μας.

Ο αγώνας κατά των διακρίσεων μετατράπηκε σε δογματισμό και παραλογισμό.

Ο ρατσισμός, μεταβλήθηκε σε μια αντίστροφη διάκριση, διχάζοντας τους πολίτες, που τους ωθεί σε έναν αντίστροφο ρατσισμό, με επακόλουθο το πρόβλημα του Δημογραφικού ζητήματος που δεν είναι τα εργατικά χέρια, όπως υποστηρίζει ο σημερινός Πρωθυπουργός, αλλά ο ”γονέας νούμερο 1” και ο ”γονέας νούμερο 2” αντί για την ”Μητέρα” και τον ”Πατέρα”, βιολογικό γεγονός, που δεν μπορεί να εξοστρακιστεί.

Ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που καλλιεργείται εδώ και πολλά χρόνια, για να δημιουργηθεί το χάος, που σήμερα αναρωτιόμαστε όλοι, από που προήλθε.

(ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ)

Και δεν είναι το μοναδικό έγκλημα που συντελείται, αλλά συντελείται και το έγκλημα της αδιαφορίας για τις εφιαλτικές διαστάσεις που έχουν λάβει στη χώρα μας άλλες εγκληματικές ενέργειες και εξαφανίσεις ανθρώπων κάθε ηλικίας, σύμφωνα με τα Αστυνομικά Δελτία και τις Ανακοινώσεις των Μη Κερδοσκοπικών Οργανώσεων, που καθημερινά προβάλλουν τα ΜΜΕ.

Η οικονομική ύφεση, δυστυχώς αυξάνει την εγκληματικότητα στην καθημερινότητά μας.

Υπήρξε βέβαια μια ησυχία λόγω επιδημίας και κατά την περίοδο των περιοριστικών μέτρων. Οι διαρρήκτες, οι ληστές, οι κακοποιοί, φοβόταν μήπως θυματοποιηθούν από τον ιό ή τους εντοπίσει η Αστυνομία, γιατί, δεν έχουν χαρτί εξόδου από το σπίτι.

Μετά τα αυστηρά μέτρα για τον ιό όμως, η Οικονομική Ύφεση αποτελειώνει ό,τι και όποιον έχει καταφέρει να ξεφύγει.

Νέοι, άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, πως θα επιβιώσουν ;

Οι Ρομά, οι νεαροί που είναι άνεργοι, οι άνθρωποι που αναζητούν μια δεύτερη ευκαιρία από την Πολιτεία, αφού έχουν εκτίσει την ποινή τους, που θα βρουν εργασία;

Θα επιστρέψουν στον ίδιο τρόπο ζωής; (δευτερογενής παρέκκλιση, φαινόμενο της κυλιόμενης πόρτας).

Οι πολίτες που δουλεύουν για 300 και 400 ευρώ, που τους έχουν εντάξει στο εργατικό δυναμικό της Χώρας για να μειώσουν τα ποσοστά ανεργίας, αν χάσουν τη δουλειά τους πως θα ζήσουν;

Πόσοι από αυτούς περνούν την ”κόκκινη γραμμή” και παρανομούν;

Πόσοι δίνουν τέλος και αφαιρούν τη ζωή τους;

Πόσοι αφαιρούν τη ζωή της συντρόφου, της συζύγου, λόγω οικονομικών και ψυχολογικών προβλημάτων;

Δυστυχώς, οι μέρες μετά τα περιοριστικά μέτρα, δεν είναι ίδιες με εκείνες που ζούσαμε πριν.

Η εγκληματικότητα, λόγω της κοινωνικής αναταραχής που επιφέρει η οικονομική ύφεση, εκτινάσσεται.

Περιπτώσεις εξαφανισθέντων πολιτών που δεν δηλώνονται καν στις Αστυνομικές Αρχές και ως επί το πλείστων ανήλικα παιδιά, τα οποία εγκαταλείπουν την οικογενειακή τους εστία.

Δεν ωφελεί όμως να εξετάσουμε τόσο αν αυτό που συμβαίνει είναι προϊόν κακής χρήσης του διαδικτύου ή προβληματικού κλίματος που επικρατεί εντός της οικογένειας, όσο τον τρόπο με τον οποίο θα περιοριζόταν η δράση κάθε υπαίτιου και περισσότερο η αποφυγή τέτοιων ενεργειών.

Σίγουρα εκτιμώνται οι προσπάθειες των Εθελοντικών Οργανώσεων με τις προβολές μηνυμάτων στα Τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά ίσως να ήταν περισσότερο αποτελεσματικό, αν οι φωτογραφίες των εξαφανισμένων ανθρώπων εμφανιζόταν συνεχώς μπροστά μας.

Θα μπορούσαμε να τις βλέπουμε σε οθόνες των ΑΤΜ Τραπεζών που επισκέπτονται καθημερινά εκατομμύρια συναλλασσόμενοι, σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ), σταθμούς διοδίων, θα βοηθούσε αποτελεσματικότερα κάτι τέτοιο στο Κοινωνικό πρόβλημα, που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Η ευαισθητοποίηση των πολιτών, εκτός ότι θα φέρει αμεσότερα αποτελέσματα, όταν η εικόνα του αγνοούμενου, θα εμφανίζεται διαρκώς μπροστά του και σε όλες του τις μετακινήσεις, θα προβληματίσει ταυτόχρονα και τους επιτήδειους που ενεργούν για την εκμετάλλευση των ανθρώπων αυτών, με τις γνωστές σκοπιμότητες και τις περισσότερες φορές, με την τραγική τους κατάληξη.

(ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ)

Με όλα αυτά, ολοκληρώνεται και το μετεκλογικό έργο της σημερινής Κυβέρνησης, μαζί με την κατάργηση του οκταώρου και τον κατακερματισμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την άνθηση όπως είπαμε της εγκληματικότητας, την κατάρρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μια φωνή απόγνωσης ελληνικών οικογενειών, που βλέπουν να οδηγούνται σε αδιέξοδο.

Τα πτωχευμένα όμως πολιτικά κόμματα που αγωνίζονται επί 80 σχεδόν χρόνια για την σωτηρία της Ελληνικής οικονομίας, είναι εκείνα που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, όπως και στην χρεοκοπία και τα μνημόνια, στον αφοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, στην αποσάθρωση των μεσαίων κομμάτων, στη λεηλασία των εθνικών πόρων και σε ένα δυσθεώρητο χρέος, που δημιουργεί συνθήκες «αποικίας χρέους» για την Πατρίδα μας.

Είναι εκείνα, που παρέδωσαν την χώρα στα συμφέροντα και στους ξένους παράγοντες, την οικονομία στους επιτήδειους, την δικαιοσύνη στα κυκλώματα και στην αναποτελεσματικότητα, την παιδεία στις κομματικές κλίκες και στην συνεχή υποβάθμιση, την υγεία στην απορρύθμιση και το Κοινωνικό Κράτος στην παρακμή.

Είναι τα ίδια πολιτικά κόμματα που απασχόλησαν τις Διωκτικές Αρχές με τα δάνειά τους, αλλά το πόρισμα του Εισαγγελέα Δίωξης κατά του Οργανωμένου Οικονομικού Εγκλήματος κ. Γεωργίου Καλούδη, που στράφηκε εναντίον τους, τέθηκε στο Αρχείο.

Ο πτωχευτικός νόμος που εφαρμόζεται από τον Ιούνιο του 2021, δεν τα επηρεάζει ούτε τα αφορά.

Στόχος είναι να οδηγήσει τους Έλληνες πολίτες στην στέρηση των αναγκαίων αγαθών, να συνεχίσουν να ζουν μέσα στην ένδεια και την απόλυτη φτώχεια, αλλά εμβολιασμένοι και με περιορισμούς, για την αποφυγή της εξάπλωσης του κορωνοϊού.

Ένας ασύλληπτος αριθμός πλειστηριασμών βρίσκεται σε έξαρση και υποκρύπτεται από τα μέσα ενημέρωσης.

Οι επισπεύδουσες Τράπεζες, ειδικοί εκκαθαριστές και funds που βρίσκονται στο απυρόβλητο, απολαμβάνουν μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας και του νέου Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, την αυτόματη μείωση της τιμής ενός ακινήτου, μετά από δύο άγονους πλειστηριασμούς.

Μετριάζεται το φαινόμενο της έλλειψης πλειοδοτών και παραμένει μεγαλύτερο οφειλόμενο ποσό σε εκκρεμότητα στον δανειολήπτη, τον οποίο πτωχεύουν, σύμφωνα με τον νέο πτωχευτικό νόμο, που δεν ισχύει όπως είπαμε για τα πολιτικά κόμματα, αφού απολαμβάνουν την ασυλία τους μαζί με τα Τραπεζικά στελέχη που διώκονταν για χορηγήσεις επισφαλών δανείων.

Έτσι ο Ελληνικός λαός υποτασσόμενος, βλέπει την βίαιη απώλεια της περιουσίας του, την μείωση της σύνταξής του, τον ταπεινωτικό μισθό επιβίωσης, τον μετεκλογικό εμπαιγμό και μια πλασματική εικόνα που παρουσιάζεται στην κοινωνία.

Οδηγείται στην νέα εκλογική επιλογή του, πάλι σωτήρια για αυτόν, η οποία θα αποτελείται από την προπαρασκευασμένη Κυβέρνηση συνεργασίας, των κομμάτων, που μέχρι και σήμερα, προάγουν την αναξιοκρατία, τον νεποτισμό, την διαφθορά και την σπατάλη.

Των κομμάτων που πείθουν τον λαό, ότι σε αυτόν τον κόσμο, δεν ήρθε για να ζήση, αλλά για να αντέξει.

Με όλα αυτά πορεύθηκε η Ελλάδα σχεδόν μισό αιώνα και τα επιτεύγματα της μεταπολίτευσης, όπως αποδείχθηκε με την χρεοκοπία, στηρίχθηκαν σε σαθρές βάσεις και στον εξωτερικό δανεισμό, με αποτέλεσμα σήμερα,οι πολιτικοί στόχοι να βρίσκονται σε κρίση και να παραμένουν ζωντανά ζητούμενα από τον Ελληνικό λαό.

Η κατηφόρα όμως έχει το τέλος της και η εξαγορά συνειδήσεων, δεν γενικεύεται.

Αν ο κόσμος που ζούμε, δεν είναι ο κόσμος που επιθυμούμε, τότε είναι καιρός να εξετάσουμε τις αξίες μας.

Είναι καιρός να ξεφορτωθούμε τις προκαταλήψεις μας.

Είναι καιρός να θυμηθούμε, τι μας πρόσφερε ο δικομματισμός και να κάνουμε μια αναδρομή σε εκείνα που υποσχέθηκαν με εκείνα που έπραξαν.

Αν η εμπιστοσύνη μας αντικαταστάθηκε από την καχυποψία, λησμονώντας τα εξουθενωτικά μνημονιακά χρόνια διακυβέρνησης Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, την φούσκα του Χρηματιστηρίου και την ένταξή μας στο ΔΝΤ επί ΠΑΣΟΚ, απαξιώνοντας τα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα, αδιαφορώντας για τις χαμένες περιουσίες και πρώτες κατοικίες από πλειστηριασμούς, υπογραφές αποδοχής φιλοξενίας Μεταναστών, καταιγισμό οικονομικών σκανδάλων, μπαράζ ανθρωποκτονιών και γενική έξαρση της εγκληματικότητας, την εμπλοκή μας στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας με την αποστολή όπλων και την συμμετοχή μας στις κυρώσεις κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά και όλα τα εκτός προγραμματικών δηλώσεων και υποσχέσεων, τότε και ο λαός χάνει το Τεκμήριο της Αθωότητας και από ψηφοφόρος, μεταλλάσσεται σε φανατικός οπαδός και λάτρης των πολιτικών του επιλογών”. 

Εικόνες από την επίσκεψη στα περίπτερα της 86ης ΔΕΘ αμέσως μετά την ομιλία του στο Συνεδριακό Κέντρο ”Ν. Γερμανός” συνοδευόμενος από στελέχη και περιφερειακούς εκπροσώπους.