Ποτέ δεν πέφτει κάτι που σέρνεται.
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει με την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και με τις δύο προηγούμενες από αυτήν.
Λαογραφικά, το έθιμο του ”Καρνάβαλου” και του ”Μασκαρέματος” πέρασε…
Πολιτικά όμως η περίοδος αυτή συνεχίζεται με μία κακή, αποτυχημένη και άρρωστη υπεροψίας του Πρωθυπουργού και των πολιτικών Αρχηγών της αντιπολίτευσης, που εξακολουθούν να εμφανίζονται ως σωτήρες της Χώρας, χρησιμοποιώντας ο καθένας από την πλευρά του, τον μικρότερο ή μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων που είχε η Χώρα από εγκληματικές ενέργειες, τις οποίες οι ίδιοι συγκαλύπτουν εναλλάξ.
Τα αποτυπωτικά κόμματα που εκπροσωπούν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με την πρόταση μομφής κατά της Νέας Δημοκρατίας για το τραγικό έγκλημα των Τεμπών, θεωρούν λιγότερης σημασίας τους νεκρούς από τις αυτοκτονίες της φούσκας του Χρηματιστηρίου, τους νεκρούς από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τους νεκρούς από τις πλημμύρες, από το ναυάγιο του Εξπρές Σάμινα, τους νεκρούς από την πανδημία του Κορωνοϊού και τη συνέχεια των ξαφνικών θανάτων μετά τους εμβολιασμούς και δεκάδες άλλα εγκλήματα που συγκαλύπτονται από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις που τα δημιουργούν.
Αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα του εγωισμού και των προκαταλήψεων, της θεωρητικολογίας του ανταγωνισμού και των επιλογών μας…και παραμένουμε στάσιμοι μέσα στον εγωισμό της άγνοιας γι’ αυτό που συντελείται γύρω μας με κάθε υπέρβαση στον φθαρτό μας χρόνο.